Στο δρόμο που περπατούσα θυμήθηκα ένα ποιηματάκι που μου είπε κάποιος παπούς στο χωριό πριν πολλά χρόνια, εγώ τετράχρονος, μάλλον θα ήταν το πρώτο μου ποίημα. Μπορεί να σοκάρει σήμερα κάποιους, όμως την δεκαετία του εξήντα οι άνθρωποι ήξεραν τα όρια τους και δεν προσβαλαν κανένα.
Ο "τάδε" το καλό παιδί
και τ' άξιο παληκάρι
γαϊδάρου κώλο φίλησε
και πήρε ένα εικοσάρι
και το εικοσάρι τόδωσε
και πήρε ένα φέσι
που το 'βαλε στον κώλο του
και δεν μπορεί να χέσει
Η αναφορά του φεσιού προυποθέτει ότι είναι τις εποχής που φορούσαν φέσια, δηλαδή πριν τον 19ο αιώνα
